Bazen insan kargaşa ve kaos ile dolu bir dünyada bulur kendini. Zorlukların üstesinden gelebilmek için gece gündüz çalışıp mücadele ederken, zaman zaman içini bir korku ve yalnızlık sarar. Ümit ve kor..

Bazen bir çocuğun sesiyle uyanır şehir…“Yazıyor, yazıyor!” diye koşar Akif, Galata Köprüsü’nü arşınlarken.Selim, camekânın ardında limonata taslarını şangırdatır, Ömer’in elleri kundura boyasıyla kirl..

«RUH ADAM», Türk edebiyatında pek alışılmamış çeşitte bir romandır. Müellifin tarihî romanlarını okumuş olanlar, tarihî bir roman gibi başlayan bu eserin öyle olmadığını görecek, sayfalar ilerledikçe ..

Her şehrin karanlık bir yanı, her insanın gizlediği bir hikâyesi vardır... Sara’nın sırlarla dolu geçmişi ve fırtınalı iç dünyası, hayatını uçurumun eşiğine sürüklüyor. Bir yanda aşk ve umut, diğer ya..

Ahmet Hamdi Tanpınar, Saatleri Ayarlama Enstitüsü’nde Hayri İrdal, Halit Ayarcı, Dr. Ramiz ve ötekilerin yaşantı ve eylemleriyle modern bir Türkiye alegorisi inşa ediyor. Zamanlar ve yaşantılar arasın..

Gotlar düşündüğü gibi barbar değildi. Hatta tam tersine, oldukça misafirperverdi. Hangi köyden geçseler insanlar mutlaka bir geceliğine bile olsa kendilerine yiyecek ve yatacak yer veriyorlardı. Efe..

Din millet uğruna feda cânımız Ezelden Osmanlı bizim şânımız Sil gibi akar da kızıl kanımız Mudara itmeyiz adu düşmana Evimizin öğünde çifte punarlar İçerler suyunı beni anarlar Yemen’e gideni ö..

Denizalp, bir sahil kasabasında, terk edilişlerin, eksik büyüyüşlerin ve yarım kalmış soruların izini sürerken, dedesinin gölgesinde bir ömürlük aidiyet arar. Kurye çantasında ekmek parasını, sırtın..

Bazen bir hayat, söylenemeyen bir kelimede saklı kalır.Bazen bir kadın, yutkunarak taşır bir ömrü…Nazife’nin sessizliği, Bico’nun içe gömdüğü isyanı,Gazi’nin yoklukla varlık arasındaki ince çizgisi…He..

Bir köy, iki aile, tek bir elma...Anadolu’nun sessizliğinde, bir elma ağacının gölgesinde başlayan masum bir dostluk, kan ve ateşle sınanır.Kerem ile Sevgi, birbirlerinin çocukluk gülüşlerinde huzuru ..

"Ah bu yalnızlık hissi yok mu, gündüz içinde kaybolduğumuz hayatın kargaşasından, evimize girince anca hissediyoruz birçoğumuz. Aslında o his hep aklımızda, yanı başımızda ama birçoğumuz çoğu zaman gö..

İnsan yaşamaya ne zaman başlar?Gözlerini ilk açtığında mı?İlk nefes almaya başladığında mı?Yoksa doğduğunda mı?Peki, insan ne zaman ölür?En sevdiğini kaybettiğinde mi?Sevdiğinden ayrıldığında mı?Ümidi..

"...Ancak ilişkimiz zayıf da olsa hâlâ canlıydı. Göz ucuylabirbirimizi kolluyorduk. Ben kilisesine girer, eski günlerimizianar ve cennetine imrenirsem, ayaklarımı anında yerden kesmeye,beni yanına kab..

… alıştığımız ülke, alıştığımız İstanbul, alıştığımız hayat kayıp gidiyordu avuçlarımızın arasından…Sokaklarda cirit atan uluslararası suç şebekeleri, onlarla fotoğraf çektirmekten utanmayan siyasiler..